หลวงปู่บุญ สวนนิพพานตกุดเงินมากหลวงปู่บุญ สวนนิพพานอ.ปักธงชัยจ.นครราชสีมาหมายเลข 559

ประวัติหลวงปู่สมบุญ ปริปุนฺณสีโล (หลวงพ่อบุญ) อริยสงฆ์แห่งปักธงชัย เนื้อนาบุญทองแท้แห่งที่ราบสูง
บิดา นายหลอด แรมกิ่ง 
มารดา นางคำ แรมกิ่ง 
เกิดที่บ้านปอแดง หมู่ที่๔ ต.ภูหลวง อ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา
เกิดเมื่อวันที่ ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๗๘ 
อุปสมบทเมื่อวันที่ ๒๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๑๔ 
ณ พัทธสีมา วัดบ้านห้วยสะแกราช ต.สะแกราช อ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา 
โดยมี พระครูสาทรคณารักษ์
(หลวงปู่ก้อน จิตฺตาสาโท)
วัดบ้านห้วยสะแกราช เป็นพระอุปัชฌาย์ 
พระครูพิศาลสุขวัฒน์ วัดสุขวัฒนาราม เป็นกรรมวาจาจารย์ 
พระครูสุทธิสีลคุณ วัดบ้านห้วยสะแกราช เป็นอนุสาวนาจารย์ เมื่อครั้งหลวงปู่สมบุญ ปริปุนฺณสีโล ยังครองหฤหัสอยู่ได้ทำงานเป็นนายช่างในการก่อสร้างตัดถนน สืบศิริให้กับบริษัทฝรั่งแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นถนนตัดผ่านหน้าวัดปอแดงปัจจุบัน ได้เกิดอุบัติเหตุทางรถจักรยานยนต์พร้อมกับเพื่อนสนิทของท่าน เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้เพื่อนสนิทของท่านที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยที่เป็นทหารนั้นต้องเสียชีวิตจากเหตุการณ์นั้น ยังผลให้หลวงปู่สมบุญ ปริปุนฺณสีโล เสียใจมากต่อเหตุการณ์
นั้นถึงขนาดเศร้าซึมและเหม่อลอย จนกระทั่งหลวงพ่อวิชัย นิรามโยภิกขุ เจ้าอาวาสวัดปอแดงในขณะนั้น ได้
เทศนาธรรมให้ข้อคิดต่อหลวงปู่ใจความว่า “ก้อนเขละ (เสมหะ) ที่บ้วนทิ้งออกไปแล้วไม่สามารถกลับมาเป็น
เดิมได้” จึงเกิดเป็นปฏิปทานต่อหลวงปู่ในการก้าวสู่ร่มกาสาวพัตรเพื่อศึกษาและปฏิบัตรธรรมะ โดยมีจุด
ประสงค์นิพพานตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่ออุปสมบทแล้วหลวงปู่สมบุญ ปริปุนฺณสีโล ได้ศึกษาข้อวัตรปฏิบัติกับหลวงพ่อวิชัย นิรามโยภิกขุเจ้าอาวาสวัดปอแดงในขณะนั้น ซึ่งเป็นศิษย์ธรรมทายาทของหลวงปู่ก้อน จิตฺตาสาโทอยู่ที่วัดปอแดง ๒ พรรษา โดยได้ศึกษาธรรมและวัตรปฏิบัติของสงฆ์ต่างๆกับหลวงพ่อวิชัย ซึ่งหลวงปู่สมบุญได้เคร่งครัดในธรรมวินัยโดยจริยวัฒน์งดงาม หลังจากนั้นได้ไปศึกษากรรมฐานวิชชากับหลวงปู่ก้อน จิตฺตาสาโท ผู้เป็นพระอุปัชฌาย์ เก่งกล้าทางด้านฌาญสมาบัติ ทั้งยังเป็นเอกของหลวงปู่โต คังคะปัญญา เทพเจ้าแห่งปักธงชัยผู้เป็นสหธรรมมิกกับหลวงปู่มั่น ปุริสุโธ และเป็นศิษย์ผู้สืบทอดวิชาอาคมจากสำเร็จลุน สังฆราชเจ้าแห่งประเทศลาวโดยตรง ในการศึกษากับหลวงปู่ก้อนนั้นหลวงปู่สมบุญ นอกจากจะได้ศึกษาในหลักการกรรมฐานวิชชา แล้วนั้นยังได้รับการถ่ายทอดอาคมต่างๆ จากหลวงปู่ก้อน ที่เป็นศิษย์เอกของหลวงปู่โต คังคะปัญญา เทพเจ้าแห่งปักธงชัยผู้มีกรรมฐานวิชชาและอาคมที่เก่งกล้ามากอีก ๑ พรรษาเพื่อที่จะได้สามารถปฏิบัติวัตรธุดงค์เพื่อจาริกแสวงบุญพร้อมกับบำเพ็ญเพียรตามที่ได้ตั้งใจเมื่อครั้งก้าวเข้าสู่เพศบรรพชิตโดยมีจุดหมายคือสำเร็จมรรคผลนิพพานอย่างตั้งมั่นหลวงปู่สมบุญได้ออกธุดงค์เริ่มตั้งแต่ปี ๒๕๑๘ จนถึง ปี ๒๕๓๘ โดยในปีแรกได้เริ่มต้นโดยการออกธุดงธ์ไปกับหลวงพ่อวิชัยผู้เป็นอาจารย์จุดมุ่งหมายในที่แรกคือ วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี เพื่อกราบนมัสการหลวงปู่ชา สุภทฺโท ซึ่งเป็นพระมหาเถระที่ มีผลผลงานทางด้านเผยแผ่พระพุทธศาสนา ด้านวิปัสสนาธุระ ที่โดดเด่นที่สุดรูปหนึ่งของสังคมไทย และมีลูกศิษย์เป็นชาวต่างประเทศมากมายโดยการไปกราบนมัสการหลวงปู่ชาในครั้งนั้นได้ศึกษาวิชาวิปัสนากรรมฐานจากหลวงปู่ชา สุภทฺโท อย่างแน่วแน่และตั้งใจปฏิบัติในแนวทางกรรมฐานของหลวงปู่ชา หลังจากนั้นได้ออกเดินธุดงค์ต่อไปจนถึงประเทศลาวเพื่อสักการะแด่สำเร็จลุน ณ ภูเขาควาย ที่ประเทศลาว ซึ่งเป็นที่ที่ สำเร็จลุณ ใช้ปฏิบัติธรรมอยู่ในสมัยที่ยังมีชีวิต โดยหลวงปู่สมบุญนั้นถือได้ว่าเป็นเหลนศิษย์ของสำเร็จลุนเนื่องด้วย หลวงปู่ก้อนพระอุปัชฌาย์ของหลวงปู่สมบุญ เป็นศิษย์ของหลวงปู่โต คังคะปัญญาซึ่งเป็นศิษย์ใน สำเร็จ ลุน สืบวิชาสายตรงมา กล่าวถึงสำเร็จ ลุน เป็นสุดยอดปรมาจารย์ของประเทศลาว พระเกจิอาจารย์ทางภาคอีสาน แถบลุ่มน้ำโขง ที่มีชื่อเสียงโด่งดังล้วนฝากตัวเป็นศิษย์ รวมถึงหลวงปู่มั่น ปุริสุโธ ซึ่งเป็นปรจารย์แห่งภิกษุทั้งหลายในภาคอีสาน สำเร็จลุนนั้นท่านมีอิทธิปาฏิหาริย์มากมาย เหลือจะบรรยายเป็นตัวอักษรได้ จะขอกล่าวไว้พอเป็นสังเขป สำเร็จลุนท่านสามารถเดินข้ามแม่น้ำโขงได้ด้วยเท้าเปล่า และบางครั้งท่านจะไปสรงน้ำกลางแม่น้ำโขง นี่คืออิทธิปาฏิหาริย์ของสำเร็จลุน
ในการธุดงค์ของหลวงปู่สมบุญ เจตนาคือเพื่อที่จะทำการศึกษาหลักวิชาอาคมและหลักธรรม รวมถึงฝึกวิปัสนากรรมฐานเพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานในเจตนาแรกของการอุปสมบท จากคำบอกเล่าของศิษยานุศิษย์รุ่นต่างๆ ที่ได้ใกล้ชิดกับหลวงปู่สมบุญ ทั้งที่ได้ร่วมธุดงค์และจากคำบอกเล่าประสบการณ์การธุดงค์ของหลวงปู่แก่เหล่าลูกศิษย์นั้น พอจะเรียบเรียงได้ดังนี้ หลังจากกลับจากธุดงค์ประเทศลาวนั้น หลวงปู่ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดปอแดง โดยได้ฝึกปฏิบัติกรรมฐานวิปัสนาธรรมจากที่ได้ร่ำเรียนจากอาจารย์ต่างๆ ในช่วงธุดงค์อยู่เป็นนิตย์ ระหว่างการจำพรรษาอยู่นั้นก็ได้รับการอบรมหลักวิชาธรรมะเพิ่มเติมจากพระอาจารย์วิชัย และพระมหาธนิต ปสุโต ปธ.๙ ประโยค แห่งวัดชนะสงคราม โดยพระมหาธนิตผู้นี้ เป็นผู้ยึดมั่นในหลักธรรมคำสอนและเน้นหนักในปฏิบัติวิถี กล่าวคือเมื่อท่านได้สอบได้ในเปรียญธรรม๙ประโยคแล้วนั้นท่านไม่ขอรับสมณศักดิ์ใดๆ เลยทั้งสิ้นมุ่งหน้าสู่วิเวกปฏิบัติและเผยหลักปฏิบัติกรรมฐานแด่พุทธศาสนิกชนทั่วไป ท่านมหาธนิตผู้นี้เป็นผู้เริ่มในการจัดงานปริวาสกรรมที่วัดปอแดงขึ้น โดยการยึดเอาวันเพ็ญเดือน ๓ ของทุกปีเป็นวันเริ่มการปริวาส ซึ่งเมื่อกาลก่อนในสมัยหลวงปู่โต คังคฺปัญญา นั้นในวันเพ็ญเดือน ๓ ของทุกปีจะเป็นวันที่ชาวบ้านนัดหมายกันมาที่วัดปอแดงเพื่อกราบนมัสการรอยพระพุทธบาทที่หลวงปู่โต อัญเชิญมาจากอินเดียเมื่อคราวที่ได้ออกธุดงค์ไปอินเดียเมื่อพระมหาธนิตเห็นว่าวันดังกล่าวเป็นวันดีที่ชาวบ้านจะมาชุมนุมอยู่แล้วจึงจัดให้มีการชุมนุมสงฆ์ เพื่อให้เข้ามาร่วมงานปริวาสกรรมด้วย โดยงานปริวาสกรรมนี้ได้จัดเป็นประเพนีสืบต่อกันมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้พระมหาธนิตเป็นหนึ่งในบูรพาจารย์ที่ทางหลวงปู่สมบุญยึดถือเอาเป็นแบบอย่างในการไม่ยึดติดในสมณศักดิ์ใดๆ ดังจะเห็นได้จากการที่หลวงปู่ไม่รับสมณศักดิ์ใดๆเลยแม้แต่เจ้าอาวาสโดยให้ลูกศิษย์ต่างๆ ของท่านดำรงสมณศักดิ์แทน
หลักธรรมะ
ปัจจุบันหลวงปู่อายุ ๗๖ ปี พรรษา ๔๐ ปฏิบัติธรรม กรรมฐาน พร้อมกับออกเทศนาสั่งสอนแก่ประชาชนทั่วไปในเขตอำเภอปักธงชัยและโคราช จนเป็นที่เลื่อมใสของประชาชนญาติโยม โดยให้หลักธรรมมะแก่ประชาชนคือ ลดละไฟ ๓ กอง คือ อโลภะ อโทสะ อโมหะ หากสามารถดับไฟ ๓ กองนี้หรือเพียงแค่ลดได้ชีวิตนี้ก็จะเป็นสุข เมตตาของหลวงปู่สมบุญนั้นเหลือประมาณ ในบ่อยครั้งหลวงปู่จะนำปัจจัยและสิ่งของที่ได้จากการถวายจากญาติโยม ไปซื้ออุปกรณ์เกี่ยวการศึกษา เช่น สมุด หนังสือ เครื่องเขียน ไปให้ตามโรงเรียนต่างๆ โดยนำไปให้ด้วยตนเองด้วยความเมตตาของท่านเพื่อสนับสนุนการศึกษาให้กับนักเรียนทั้งในเขตอำเภอปักธงชัยและโคราช อีกทั้งยังได้สร้างสำนักกรรมฐาน สำนักสงฆ์อีกหลายแห่งเพื่อส่งเสริมให้มีการปฏิบัติธรรมบ่อยครั้งเมื่อเวลาหลวงปู่ถูกนิมนต์ไปเทศนาแสดงธรรมในที่ต่างๆ เมื่อมีคนเข้ามาขอวัตถุมงคลหลวงปู่จะหยิบธนบัตร และมอบให้เพื่อนำไปบูชา ถือเป็นวัตถุมงคลอย่างหนึ่งที่ท่านให้กับญาติโยมบรรดาญาติโยมที่ได้ได้รับธนบัตรนำเลขท้ายไปซื้อล๊อตเตอรี่ก็จะได้รับโชคมาด้วย วัตถุมงคลที่หลวงปู่สมบุญได้อธิฐานจิตปลุกเสกนั้นล้วนมีความศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่ต้องการของนักสะสมพระเครื่องค้นหามาสะสม รวมถึงประชาชนทั่วไปในเขตอำเภอธงชัย รวมถึงในตัวเมืองจังหวัดโคราช เพราะเปี่ยมไปด้วยพุทธคุณ เมตตามหานิยม และทางด้านแคล้วคลาดต่าง ว่ากันว่าครั้งหนึ่งได้มีรถรับส่งพระสงฆ์เดินทางไปสอบในนักธรรมในตัวจังหวัดโคราชแต่ได้ประสบอุบัติเหตุรถเสียหลักพลิกคว่ำหลายตลบ สภาพรถเสียหายยับเยินจนใครๆคิดว่าคนในรถดังกล่าวจะเสียชีวิตทั้งหมด แต่ปรากฎว่าผู้โดยสารในรถปลอดภัย จึงพากันแปลกใจว่าเพราะเหตุใดมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดมาปกป้องเพราะทุกคนในรถไม่ได้แขวนพระเครื่ององค์ใด ปรากฎว่านย่ามของภิกษุที่เดินทางไปสอบนั้นมีพระกริ่งรูปเหมือนหลวงปู่สมบุญรุ่นแรก.... ของวัดโนนค่าง ที่ภิกษุรูปดังกล่าวได้บูชาและเก็บไว้ในย่ามตลอดเวลา เหตุการณ์ดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงพุทธคุณของหลวงปู่สมบุญในเรื่องแคล้วคลาด ซึ่งมีอีกหลายเหตุการณ์ที่มีประสบการณ์คล้ายคลึงกัน จนเป็นที่เลื่อมใสในพุทธคุณวัตถุมงคลของหลวงปู่สมบุญกับบุคคลทั่วไปที่มีวัตถุมงคลของหลวงปู่ไว้บูชาหรือคล้องคอด้วยเมตตาของหลวงปู่สมบุญทางคณะศิษยานุศิษย์โดย พระครูสุนทรจารคุณ เจ้าอาวาส วัดป่าโพธิภาวัน(โนนค่าง) เจ้าคณะตำบลระเริงเขต 2 ซึ่งเป็นลูกศิษย์ใกล้ชิด ต้องการที่จะสืบสานเจตนารมณ์ของหลวงปู่สมบุญ จึงได้ของอนุญาติจัดสร้างเหรียญเสมารุ่น ”กองบุญ” ซึ่งเป็นเหรียญเสมารุ่นแรกของหลวงปู่สมบุญเพื่อออกให้ประชาชนทั่วไปได้เช่าบูชา โดยวัตถุประสงค์ เพื่อสมทบทุนในการที่จะตั้งกองทุนปริปุนฺณสีโลเพื่อให้การสนับสนุนทุนการศึกษาแก่พระภิกษุ สามเณรและเด็กนัดเรียนผู้ขาดแคลนในการศึกษา รวมถึงเป็นทุนให้แก่พระวิทยากรในการอบรมศีลธรรมและ ใช้ในกรณีดูแลพระภิกษุ สามเณรที่อาพาธ โดยเหรียญเสมาได้ออกแบบอย่างปาณีตบรรจงสมกับเป็นเหรียญเสมารุ่นแรกโดยลักษณะเป็น หลวงปู่นั่งสมาธิอยู่กลางเหรียญ กรอบเสมาเป็นลายกนกอ่อนช้อยเป็นเกลียวคลื่นม้วนกลับหลังเหรียญเป็นยันต์เรียกว่า ยันต์พระเจ้า๑๖ พระองค์หรือ คาถาธรรมราชา โดยยันต์นี้ประกอบขึ้น เพื่อให้ได้พุทธทั้งคงกระพันแคล้วคลาดและเมตตาโดยยันต์แบ่งออกเป็น ๒ ตอน คือตอนต้นเรียกว่าสิบหกพระองค์ปฐมบทให้พุทธคุณทางด้านคงกระพันแคล้วคลาด ตอนที่สองเรียกว่าสิบหกพระองค์บทรองเด่นทางด้านเมตตาเป็นที่สุด ฉะนั้นเมื่อนำทั้งสองบทมารวมกันเรียกได้เลยว่าเป็นทั้งเมตตาและแคล้วคลาด